หนุ่มราชภัฏเจียงฮาย....

เรือจ้างผู้สร้างคน

ล่องเรือมานับร้อยหลายพันคุ้ง                     ครูยังมุ่งแจวพายหมายถึงฝั่ง

แม้เหนื่อยยากบากบั่นไม่เคยชัง                             เพื่อความหวังศิษย์นี้จงข้ามไป

บางครั้งหนาวก็หนาวแทบจับจิต                 เพื่อลูกศิษย์เจ้านี้จงฝันใฝ่

บางครั้งร้อนก็ร้อนเหมือนสุมไฟ                            เพื่อตัวใครใช่ตัวครูผู้อารี

แม้นร้อยพันน่านน้ำที่ไหลเชี่ยว                    ครูไม่เหลียวกลับหลังให้หมองศรี

จะปลอบขวัญของเจ้าให้จงมี                               ไม่รอรีฝ่าฟันจนพ้นภัย    

ก็เพื่อเจ้าทั้งหลายที่เคยด่า                         แม้นไร้ค่าราคาทรัพย์สินไหม

แต่กลับแฝงห่วงหาด้วยอาลัย                              กลัวเจ้าไปทำเสียค่า “สันดานคน”

                                       หน้อย  เตวง ๑๖ ม.ค. ๕๗ (วันครู)

ค่ายวันเด็กกับชมรม กยศ.

       

        เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา  ผมได้มีโอกาสเข้าร่วมกิจกรรมโครงการสานฝันแบ่งปันเพื่อน้อง ครั้งที่ ๙ อีกครั้งหนึ่ง  ซึ่งปีนี้ทางคณะกรรมการชมรมฯ ได้ไปทำกิจกรรมที่โรงเรียนบ้านปางเกาะทราย อ.พาน จ.เชียงราย  .... โดยทุกปีแล้วจะเป็นการจัดกิจกรรมวันเด็กแห่งชาติ  เพื่อมอบอุปกรณ์ทางการเรียน ขนม ของเล่นต่าง ๆ รวมถึงเลี้ยงอาหารกลางวันอีกด้วย..... 

          ผมได้ทำการขออนุญาต ผอ. และครู เพื่อที่จะเดินทางในวันที่ ๑๐ ผมออกเดินทางเมื่อเวลา ๑๐ นาฬิกา  ใช้เส้นทางบ้านปางมดแดง เข้า อ.จุน จ.พะเยา และก็ออก อ.เทิง จ.เชียงราย เข้าสู่อำเภอเมืองเชียงราย  ตอนผมมาฝึกสอนใหม่ ๆ ผมก็เดินทางไปประชุมที่มหาลัยฯ เป็นประจำ  จากที่คิดว่ามันไกล ปัจจุบันก็ว่าใกล้ไปเสียแล้ว  บรรยากาศยามเดินทางมันสนุกดีครับ  ครั้งนี้ผมไม่เร่งรีบ เพราะรถออกสามโมงกว่าโน่น  แต่ที่ผมลืมไปคือ ....ลืมเติมน้ำมัน.....  เกือบไม่รอด  สุดท้ายก็ได้เจอปั๊มหลอด  

          ผมขี่รถถึงที่หอสุมาลีเกือบเที่ยงพอดิบพอดี  จึงเข้าไปทักทายป้ารัตน์ที่ขายตำส้มขนมเส้นอยู่หน้าหอ  สมัยนั้นผมมักจะมากินเป็นประจำวัน  หลังจากนั้นก็เตรียมสัมภาระไปกองพัฒนานักศึกษา  ดูความเรียบร้อยของน้อง ๆ ในชมรมฯ  กลับมาแต่ละครั้งก็อดคิดถึงความเดิมไม่ได้  มหาวิทยาลัยฯ ได้เปลี่ยนแปลงไปมากเลยทีเดียวครับ  .....รถมาเกือบจะสี่โมงเห็นจะได้ ตอนแรกได้คาดการณ์ไว้ว่ารถจะมีขนาดใหญ่  เอาเข้าจริง ๆ คันแรกกว่าที่คิด  ทำไงได้ครับ น้อง ๆ ก็นั่งยัดกัน ก็อบอุ่นไปอีกอย่างนะครับ  ผมได้นั่งข้างหน้าก็มีเครื่องดื่มชูกำลังนิดหน่อยครับ  พอไปถึงอำเภอพานก็มึน ๆ แต่ที่จะกลั้นไว้ไม่ไหวคือ ผมปวดปัสสาวะมาก แต่รถก็ไม่จอดให้เลยครับ.... หลายคนต่างก็คิดอยากเห็นสถานที่ว่าจะเป็นอย่างไร  ผมไม่ไหวจริง ๆ ครับ .... ห้องน้ำ...อยู่ไหน...  สิ่งหนึ่งที่ลงรถมา คือ วิ่งหาห้องน้ำ ...... รู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ   หลังจากนั้นก็ขนสัมภาระสิ่งต่าง ๆ ขึ้นไปไว้ในหอประชุม  ฝ่ายอาหารก็ต่างเตรียมอาหารการกินเอาไว้  และน้อง ๆ ก็เริ่มทำกิจกรรมกัน พวกที่ปรึกษาก็ปรึกษากันอยู่ข้างหลังกันครับ......  มองดูน้อง ๆ ก็แอบคิดถึงตัวเองไม่ได้ จากปี ๑ มาจนถึงปี ๕ ประสบการณ์ที่ผ่านมามันได้สอนอะไรให้ชีวิตหลาย ๆ อย่าง จวบใกล้จะจบกับชีวิตนักศึกษาก็ยังได้มาเห็นภาพแห่งความประทับใจอีกครั้งหนึ่ง........

          พอรุ่งเช้ากิจกรรมวันเด็กแห่งชาติ ที่โรงเรียนบ้านปางเกาะทรายก็ดำเนินไปด้วยดี เด็ก ๆ ต่างก็มี

ความสุข  น้องชมรมฯที่ได้ไปเป็นผู้ให้ก็มีความสุขเหมือนกัน......แม้นว่าพื้นที่ในการไปนั้นมันจะไกล...แต่ฝัน

ที่เด็กได้รับ....มันมากกว่าเงินทอง.......เสียด้วยซ้ำไป...    หน้อย  เตวง ๑๒ ม.ค. ๕๗

ดาวแข่งเดือน

เปิงจันทร์เป็งดับสิ้น.............ส่องแสง

ดวงหมู่ดาวคู่แปง................ส่องไซร้

ต่างต้าวต่างสู้แข่ง................ไหวสั่น

เจ้าหมู่คนข้าไท้..................ดับดิ้นมรณา ฯ

หน้อย เตวง.สบบง,ภูซาง ๖ ม.ค. ๕๖

ล่องสะเปา