ค่ายวันเด็กกับชมรม กยศ.

       

        เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา  ผมได้มีโอกาสเข้าร่วมกิจกรรมโครงการสานฝันแบ่งปันเพื่อน้อง ครั้งที่ ๙ อีกครั้งหนึ่ง  ซึ่งปีนี้ทางคณะกรรมการชมรมฯ ได้ไปทำกิจกรรมที่โรงเรียนบ้านปางเกาะทราย อ.พาน จ.เชียงราย  .... โดยทุกปีแล้วจะเป็นการจัดกิจกรรมวันเด็กแห่งชาติ  เพื่อมอบอุปกรณ์ทางการเรียน ขนม ของเล่นต่าง ๆ รวมถึงเลี้ยงอาหารกลางวันอีกด้วย..... 

          ผมได้ทำการขออนุญาต ผอ. และครู เพื่อที่จะเดินทางในวันที่ ๑๐ ผมออกเดินทางเมื่อเวลา ๑๐ นาฬิกา  ใช้เส้นทางบ้านปางมดแดง เข้า อ.จุน จ.พะเยา และก็ออก อ.เทิง จ.เชียงราย เข้าสู่อำเภอเมืองเชียงราย  ตอนผมมาฝึกสอนใหม่ ๆ ผมก็เดินทางไปประชุมที่มหาลัยฯ เป็นประจำ  จากที่คิดว่ามันไกล ปัจจุบันก็ว่าใกล้ไปเสียแล้ว  บรรยากาศยามเดินทางมันสนุกดีครับ  ครั้งนี้ผมไม่เร่งรีบ เพราะรถออกสามโมงกว่าโน่น  แต่ที่ผมลืมไปคือ ....ลืมเติมน้ำมัน.....  เกือบไม่รอด  สุดท้ายก็ได้เจอปั๊มหลอด  

          ผมขี่รถถึงที่หอสุมาลีเกือบเที่ยงพอดิบพอดี  จึงเข้าไปทักทายป้ารัตน์ที่ขายตำส้มขนมเส้นอยู่หน้าหอ  สมัยนั้นผมมักจะมากินเป็นประจำวัน  หลังจากนั้นก็เตรียมสัมภาระไปกองพัฒนานักศึกษา  ดูความเรียบร้อยของน้อง ๆ ในชมรมฯ  กลับมาแต่ละครั้งก็อดคิดถึงความเดิมไม่ได้  มหาวิทยาลัยฯ ได้เปลี่ยนแปลงไปมากเลยทีเดียวครับ  .....รถมาเกือบจะสี่โมงเห็นจะได้ ตอนแรกได้คาดการณ์ไว้ว่ารถจะมีขนาดใหญ่  เอาเข้าจริง ๆ คันแรกกว่าที่คิด  ทำไงได้ครับ น้อง ๆ ก็นั่งยัดกัน ก็อบอุ่นไปอีกอย่างนะครับ  ผมได้นั่งข้างหน้าก็มีเครื่องดื่มชูกำลังนิดหน่อยครับ  พอไปถึงอำเภอพานก็มึน ๆ แต่ที่จะกลั้นไว้ไม่ไหวคือ ผมปวดปัสสาวะมาก แต่รถก็ไม่จอดให้เลยครับ.... หลายคนต่างก็คิดอยากเห็นสถานที่ว่าจะเป็นอย่างไร  ผมไม่ไหวจริง ๆ ครับ .... ห้องน้ำ...อยู่ไหน...  สิ่งหนึ่งที่ลงรถมา คือ วิ่งหาห้องน้ำ ...... รู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ   หลังจากนั้นก็ขนสัมภาระสิ่งต่าง ๆ ขึ้นไปไว้ในหอประชุม  ฝ่ายอาหารก็ต่างเตรียมอาหารการกินเอาไว้  และน้อง ๆ ก็เริ่มทำกิจกรรมกัน พวกที่ปรึกษาก็ปรึกษากันอยู่ข้างหลังกันครับ......  มองดูน้อง ๆ ก็แอบคิดถึงตัวเองไม่ได้ จากปี ๑ มาจนถึงปี ๕ ประสบการณ์ที่ผ่านมามันได้สอนอะไรให้ชีวิตหลาย ๆ อย่าง จวบใกล้จะจบกับชีวิตนักศึกษาก็ยังได้มาเห็นภาพแห่งความประทับใจอีกครั้งหนึ่ง........

          พอรุ่งเช้ากิจกรรมวันเด็กแห่งชาติ ที่โรงเรียนบ้านปางเกาะทรายก็ดำเนินไปด้วยดี เด็ก ๆ ต่างก็มี

ความสุข  น้องชมรมฯที่ได้ไปเป็นผู้ให้ก็มีความสุขเหมือนกัน......แม้นว่าพื้นที่ในการไปนั้นมันจะไกล...แต่ฝัน

ที่เด็กได้รับ....มันมากกว่าเงินทอง.......เสียด้วยซ้ำไป...    หน้อย  เตวง ๑๒ ม.ค. ๕๗