เทียนแห่งแสงสว่าง

พรุ่งนี้เป็นวันที่ผมอายุครบ ๒๔ ปีบริบูรณ์ และก็เป็นวันที่สำคัญในชีวิตของผมครั้งหนึ่ง นั้นก็คือการได้เป็นข้าของแผ่นดินโดยสมบูรณ์ เมื่อย้อนไปสมัยเรียน ผมเคยดูและอ่าน "ครูบ้านนอก" ของ..คำหมาน คนไค ซึ่งเป็นเรื่องราวของครูคนหนึ่งที่ได้ไปบรรจุอยู่ในพื้นที่ชนบท ได้ผ่านเรื่องราวต่าง ๆ ขึ้นมากมาย......จนถึงวินาทีสุดท้ายก็ได้ทำหน้าที่ของคำว่าครูได้สมบูรณ์ที่สุด ใครอยากรู้ว่าตอนสุดท้ายเป็นอย่างไร ลองไปอ่านดูจะได้อรรถรสมากยิ่งขึ้น......จวบถึงปัจจุบัน....ผมผู้ที่เคยดูเรื่องราวชีวิตจากละคร จากหนังสือนวนิยาย....ต้องไปใช้ชีวิตของครูในต่างถิ่น.....เหมือนฝันไว้ ก็ได้เป็นจริงเหมือนดังฝัน......

......เทียนน้อย ๆ เล่มนี้สัญญาว่าจะทำหน้าที่....ส่องแสงสว่างให้กับการศึกษาไทยในพื้นที่ป่าเขาลำเนาไพร.......แม้จะริบรี่...ก็จะสู้ต่อไปด้วยใจรักในวิชาชีพครู...........ตลอดไป.......เหมือนโคลงบทหนึ่งที่ได้กล่าวไว้ว่า....

----------------------------------
ถิ่นไทยในป่ากว้าง................ แดนไกล
อนาดแสงอรยธรรมใด.......... ส่องบ้าง
เห็นแสงเทียนอยู่รำไร........... เล่มหนึ่ง
ครูนั่นแหละอาจสร้าง............ เสกให้ ชัชวาล

ม.ล ปิ่น มาลากุล
---------------------------------