เทศกาลปีใหม่

ทุกปีช่วงเทศกาลขึ้นปีใหม่  ผมไม่ค่อยจะได้เดินทางกลับบ้าน...เหตุผลหนึ่ง คือ คนเยอะมาก ยิ่งในช่วงเทศกาลไม่ว่าจะเทศกาลไหน ผู้คนต่างก็มุ่งที่จะเดินทางกลับบ้านเกิดเมืองนอนด้วยกันทั้งนั้น  เท่าที่จำความได้ว่าปีใหม่ผมไม่ได้กลับไปเกือบ ๓ ปี  เห็นจะได้ บางปีก็ฉลองปีใหม่กับพี่ที่หอพัก  จุดธูปขอพรปีใหม่กันข้างสระน้ำภายในหอ  พอปีเรียนอยู่ปี ๓ แม่ก็พาคณะญาติพี่น้องมาเที่ยวหาบ้าง ไปซื้อของที่อำเภอแม่สาย พอขึ้นปี ๔ ไม่กลับบ้านอีกแม่ก็พาคณะญาติพี่น้องมา ก็พาไปเที่ยวแม่สายซื้อของกันก่อนขึ้นปีใหม่  และก็ได้พาไปเที่ยวงานดอกไม้งามที่เชียงราย  ก็สนุกกันไปอีกแบบ....พอได้มาฝึกสอนที่อำเภอภูซาง จังหวัดพะเยา คุณแม่ก็ยังพาเด็ก ๆ มาเที่ยวหาอีกคราวนี้เอารถส่วนตัวมาเองเลย  ผมก็พาไปแม่สายอีกตามเคย  มาครั้งเสียไปเกือบเจ็ดพันกับรถที่วุ่นวาย แต่ก็ถือว่าฟาดเคราะห์คราวซวยไปก็แล้วกัน 

          เดินทางจากอำเภอภูซางไปอำเภอแม่สายใช้เวลาเกือบ ๓ ชั่วโมงกว่า  ผ่านหน้ามหาวิทยาลัย ก็อดคิดถึงเรื่องเดิม ๆ ไม่ได้  มันผ่านมาเร็วจริง ๆ ผมนั่งหน้ากับคุณแม่ก็พูดคุยกันไปจนถึงอำเภอแม่สาย  ผู้คนก็เยอะเหมือนเคย  สิ่งที่เริ่มเปลี่ยนไปนั้นคือ เริ่มมีตึกห้างร้านใหญ่โตมโหฬารมาก  คณะทัวร์ก็พากันไปจับจ่ายซื้อของกัน  ผมก็ช่วยแม่หาซื้อผ้าห่มและก็ของกิน ขนม พอเที่ยวจับจ่ายกันจนถึงสามโมงกว่า ก็รีบเดินทางกลับอำเภอภูซางทันที  เพราะในโปรแกรมจะต้องไปนอนกันที่ภูชี้ฟ้า  ก็ขับรถกลับมาด้วยความรีบเร่ง ระยะทางไป – กลับนี้  ผมใช้เป็นประจำในระหว่างไปประชุมระหว่างฝึกที่มหาวิทยาลัย ตอนแรกก็เหนื่อยใจมากเพราะว่ามันไกลมาก  แต่เอาเข้าได้เดินทางบ่อย ๆ ก็ชินเส้นทาง.....

          พอเดินทางเข้าอำเภอเทิงก็มืดเสียแล้ว  ก็เลยเปลี่ยนแผนจะไม่ขึ้นภูชี้ฟ้าละ  จะไปซื้อของที่โลตัสแล้วมาทำอาหารการกินกันที่ภูซาง  ก็ได้ซื้อปลาหมึกและอาหารมาทำกิน  คนเยอะมากเพราะเป็นช่วงเทศกาลที่ผู้คนได้มีโอกาสกลับบ้านกัน  กลับมาก็ทำอาหารพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน  ผมนอนไม่ค่อยหลับเท่าไร  เพราะพรุ่งนี้แม่กับน้องก็จะกลับแล้ว  ใจหนึ่งอยากจะกลับบ้านไปด้วย  แต่อีกใจก็อยากทำงานที่ค้างให้เสร็จ....จึงตัดสินใจไม่กลับบ้าน  แต่กลับเหงาอยู่คนเดียวที่บ้านพัก...... 

          พอรุ่งเช้าก็พากันไปเที่ยวไร่แสนคำรัก เป็นไร่ทานตะวันที่สวยงามมาก  คือว่าไปเช้าไปหน่อยบรรยากาศก็ดี มีหมอกหนา  ก็ถ่ายรูปกันไปจนสมใจกัน  จากกันก็ไปเที่ยวต่อที่น้ำตกภูซาง พอได้เวลาก็อำลาแม่และคณะ......เจอกันอีกทีตอนเก็บของกลับบ้าน...